شنیده اید که می گویند : - « دنیا دیده بهتر از دنیا خورده است » – ارتباط انسانی ابزاری برای غلبه بر خواسته های غیر قابل دسترسی است ، و شاید به همین دلیل است که می توان هنر انسان بودن را در ایجاد ارتباط بهینه خلاصه نمود . هر کس بتواند با عالم غیب وشهود و به خصوص با محیط اطراف خود ( جماد – نبات – حیوان – انسان – و ... ) ارتباط موثّری برقرار کند قطعا در زندگی اجتماعی خود موفق تر خواهد بود و فردی که ضعف ارتباط دارد؛ تصور موفق بودنش محال است .
برای برقراری ارتباط و تعامل( فکری ، عاطفی ، کاری ، همسویی ) ، نیمه شب هفتم بهمن ماه که سر آغاز چار چار زمستان بود ، کوله پشتی شورایی خود را بر دوش بستیم و ساعت نه صبح به شهرداری منطقه ی نه تهران رسیدیم . چه استقبال گرم و پر مهری ! گویی سالها همسفر و همشهری و همراه بوده ایم ، آغوش به استقبال می گشایند و ما را به سوی دفتر شهردار راهنما می شوند .
پای صحبت شهردار و کارشناسان با تجربه شهرداری تهران می نشینیم. رنگ رخسار خبر از ضمیر روشن میزبانان می دهد . اولین کلام سلام است و با سلام سخن آغاز می شود . آنچه از خوانسار در کلام به تصویر کشیده می شود فرهنگ است وهنر و اجتهاد ، فقاهت است و زیبایی و دلربایی .
تصویر تصویر زیبایی است و موجب فخر و مباهات ؛ آنها می گویند و ما می شنویم و گاهی به حال و هوای مقایسه ی گذشته و حال می رویم . نا امید نمی شویم وچشم به همت آینده سازان می دوزیم تا طرح و برنامه و همت آنان اهرم وصال به آرزوها گردد.
اندیشه ای به ذهن می رسد : « آیا شهرداری در کلان شهرها راحت تر است یا در شهرهای کوچک ؟ ». هنوز پاسخ این سئوال را نگرفته ایم که از صحبت های میز بانان چنین استنباطی می کنیم که :
خوانسار واژه ای نیست که خاطرخواهش فقط خوانساریان باشند بلکه خوانسار کانونی است که از مرکز خود به تعداد شعاعهای نامتناهی ، افراد بیشماری را دل بسته ی خود نموده است . این سرمایه ی ارزشمند یکباره و ارزان به دست نیامده است بلکه تدریج زمان وتلاش وجدّیت و پاکی قدما این اندوخته ی بی نظیر و با ارزش را انباشت نموده است .
این رشته ی محبت و مودت را نباید با عصبیت های قومی ، محلّه ای از دامن این سرزمین اهورایی قطع نمود . چه بسیارند شمالی ها و جنوبی ها و شرقی ها و غربی ها و مرکزی ها که مهر خوانسار را در دل دارند و برخی حتی دورا دور ؛ آوازه ی فرهنگی اجتماعی این دیار نظر کرده و قدسی را شنیده و ندیده شیفته اش شده اند وبرخی دیگر دلگرم خاطرات چند ساعته و چند روزه و چند ماهه ی اقامت خود در این شهرستان هستند .
وظیفه ی ما حرکت بود ، باشد که برکت الهی نصیب گردد.
