در ملاقاتی که با حضرت آیت ا.. حاج شیخ غلامعلی حاج شریفی داشتم از خود سئوال می کردم چرا دیدن چهرة عالمان ثواب دارد پاسخ سئوال خود را گرفتم .که علم نور است و عالم منبع نور ؛ زبان به سخن بگشاید یا سکوت کند حظّ کامل نصیب همنشین و مخاطبش می شود . آیت ا.. حاج شریفی عالمی است که از گذشته ها خاطراتی دارد و و سختی های ریاضتی را برای صیقل جسم وجان بر خود هموار نموده و نورانیت دل یافته است .
این سالک مجتهد وقتی لب به سخن می گشاید چنان به اقتضای زمان و مکان سخن می گوید که در مخاطب تأثیر می گذارد و شنونده اش آنگونه می شود که او می خواهد . فارغ از هر نوع تکلّف کلامی ؛ شیوا و رسا سخن می گوید . اندیشه اش انبانی از زیبایی های کلامی بزرگان شعر و ادب فارسی است . بعید است چند جمله ای سخن بگوید و از کلام حکیمان شاهد مثالی متناسب با موضوع سخن زینت کلامش نکند . برای گوشزد نمودن سختی های مسئولیت ، داستانی از هارون الرشید را پیش می کشد و در جام داستان نکته هایی به کام اهل اندیشه می نشاند .
با اهدای کتاب مناسب با اقتضای شغلی ِ مسئولین ، آنان را دعوت به مدارا و خدمت به مردم می نماید . کتاب « سیمای سلمان » از تألیفات فرزند محقق و برومندش « حاج شیخ محمد رضا حاج شریفی » به یکی از مسئولین هدیه و تأکید می نماید که صفحة 110 این کتاب را حتماً مطالعه کنید و در مراجعات مردمی آن را مد نظر قرار دهید .
بی آلایشی و ساده زیستی از سنّت های دیرین روحانیت شیعه بوده که در خانه این زاهد عارف به وضوح دیده می شود . در و دیوار خانه حکایت از صفای حاکم بر این کاشانه دارد و آنچه در باب زهد و عرفان خوانده و شنیده ایم در این چهار دیواری به منظر نظر می بینیم .
آشنایی و ارتباط کلامیم با او منحصر به دهه اخیر می شود و شرایط کنونی او از نظر جسمی پذیرای مجالست طولانی نیست . و افسوس از این دارم که با او دیر موانست پیدا کردم .
